ભટકાવ્યું માથું ભિંત સમજી એ ભિંત નહીં પણ બારી હતી,
પછી તો હાથના હલેસા અને ભીની હવાની સવારી હતી.
દીવાદાંડીની જેમ ફરતી નજર એ નાજુક અદા તારી હતી,
તારી આંખના ઇશારે ચકરાવે ચડી એ પથારી મારી હતી.
તારી આભે ચઢેલી ઢાલમાં લબડતી ફૂદ્દી મારી હતી,
બદામ સમજીને અમે ખાતા રહ્યા એ સીંગ ખારી હતી!
બંધ લિફાફામાં મોકલી હતી એ ખુશ્બૂ ભરી ગઝલ મારી હતી,
ટપાલની રસિદ સમ દાદમાં મળેલી નવી ચંપલ તારી હતી.
'બધિરે' તો ખુદાથી બસ શોખ નજર જ માગી હતી,
સુહાગરાતે ઉઠાવ્યો ઘુંઘટ તો બેય આંખ ફાંગી હતી.
--
'બધિર' અમદાવાદી
No comments:
Post a Comment